Doom'un savaşı modern metal müziğin yanında nasıl gelişir?

Doom her zaman metal müzikle derin bir bağlantı paylaştı, ikonik film müziklerini duyduğunuz andan itibaren belirginleşen veya kalıcı şeytani görüntülerine bir göz atın. Serinin alevler, kafatasları ve şeytani yaratıkların geleneksel gösterimi, geçmiş veya şimdiki bir demir kızlık sahnesinde bulabileceğiniz estetiği yansıtıyor. Müziğin daha ağır tarafı ile olan bu bağ, Doom'un oyununun yanında gelişti, her ikisi de franchise'ın 30 yıllık tarihi boyunca kendilerini birçok kez yeniden keşfediyor. Doom, thrash metal kökenlerinden, Doom: The Dark Ages'de duyulan modern metalcore etkileriyle sonuçlanan çeşitli alt türlere dönüştü.

1993 yılında, orijinal Doom'un müziği, 80'lerin sonlarında ve 90'ların başındaki büyük metal gruplarından büyük bir şekilde çekildi. Ortak yaratıcı John Romero, Pantera ve Alice gibi grupların E3M1'den "Untitled" gibi parçalarda görüldüğünü açıkça kabul etti: Pantera'nın "Savaş Ağzı" na çarpıcı bir şekilde benzer bir riff içeren. Daha geniş kıyamet skoru, metallica ve şarbon seslerini yineleyerek, oyuncuları Mars'ın koridorları aracılığıyla thrash metal şarkının aciliyeti ve hızı ile yansıtıyor. Besteci Bobby Prince'in zamansız film müziği oyunun unutulmaz silah oyununu mükemmel bir şekilde tamamlıyor.

Doom: The Dark Ages - Oyun Ekran Görüntüleri

6 resim

On yılı aşkın bir süredir Doom, hızlı ateş oyununu parçalama puanı ile uyumlu hale getirmeye devam etti. Bununla birlikte, 2004'teki Doom 3, deneysel hayatta kalma korkusuna doğru bir kayma işaret etti ve yeni bir ses gerektiren daha yavaş, daha kasıtlı bir hız getirdi. Doom 3'ün Tool'un "Lateralus" u anımsatan ana teması, başlangıçta Trent Reznor tarafından düzenlenmesi gerekiyordu, ancak nihayetinde skorunu hazırlayan Chris Vrenna ve Clint Walsh'du. Çalışmaları, oyunun ürkütücü atmosferine mükemmel şekilde uyan, Tool'un karmaşık, kilter dışı ses manzaralarını yansıtıyor.

Doom 3'ün ticari başarısına rağmen, hayatta kalma korku unsurları onu serinin geleneksel hızlı tempolu eyleminden ayırdı. Bu, Call of Duty ve Halo gibi başlıkların türü yeniden şekillendirmesiyle FPS oyunları için bir dönüşüm dönemiydi. Benzer şekilde, metal müzik Nu-Metal'in yükselişi ve düşüşüyle ​​kendi değişikliklerinde geziniyordu. Doom 3'ün müziği, Tool'un "Lateralus" kadar ikonik olmasa da, rahatsız edici tonunu tamamlayan uygun bir deneydi.

Uzun bir hiatus ve hurdaya çıkarılmış bir Doom 4 projesinden sonra Doom, 2016'da zaferle geri döndü. Yönetmenler Marty Stratton ve Hugo Martin, Mick Gordon'un alt bas frekanslarını ve beyaz gürültüsünü harmanlayan bir film müziği ile canlandırdılar, djent ve aşamalı metal hayranlarıyla rezonansa giren bir kalp pounding deneyimi yarattı. Doom 2016'nın genellikle oyunların en iyilerinden biri olarak kabul edilen skoru, aşılması neredeyse imkansız görünen yüksek bir çubuk ayarladı.

2020'de Doom Eternal bu mirasa devam etti, ancak gelişimi zorluklarla doludur. Film müziğinin yapımına ilişkin tartışmalara rağmen, Gordon'un etkisi belirgindir, müzik 2010'ların sonlarına ve 2020'lerin başlarına hakim olan metalcore türüne daha da eğildi. Film müziği, oyunun evrimini yansıtır, yoğun savaşın yanında platform ve bulmaca öğelerini dahil eder, Giriş Me The Horizon ve Mimarlar gibi gruplardan ilham alır.

Doom 2016, o dönemden gelen metalcore gruplarının daha ham, daha az rafine çalışması için tercihim gibi kişisel favorim olmaya devam ediyor. Mimarların "Tüm Tanrılarımız bizi terk etti" aynı yıldan itibaren, Doom 2016'nın çığır açan yeniden icatını yansıtan bir favori olarak öne çıkıyor. Doom Ebedi, mükemmel olsa da, benim için aynı ham yoğunluğu tam olarak yakalamıyor, ancak birçok hayran daha yüksek saygı görüyor.

Şimdi, Doom: The Dark Ages, Xbox Developer Direct'te sergilendiği gibi diziye yeni bir bakış sunuyor. Oyunun daha yavaş temposu ve Kaptan Amerika benzeri bir kalkan ve büyük mekanikler de dahil olmak üzere yeni savaş mekaniği, yoğunluğuna ve çok yönlülüğüne uyabilecek bir film müziğine ihtiyaç olduğunu gösteriyor. Erken snippet'ler, bestecilerin bitirme hareketinin hem geçmiş hem de şimdiki metal etkilerinden çizildiğini ve orijinal kıyametin thrash benzeri enerjisi ile gevşek olan bantların ağır bozulmalarını harmanladığını göstermektedir.

Dark Ages'in mitolojik yaratıklara binmek ve dev mekaniklere pilotluk yapmak gibi oyun yenilikleri, elektronik, hip-hop ve hiperpop elemanlarıyla yapılan deneylerin geliştiği modern metal müziğin daha geniş eğilimlerini yansıtıyor. Bu evrim, silah oyununun çok önemli kaldığı Doom'u çevreleyen heyecanı yansıtıyor, ancak film müziği deneyimi geliştirmede önemli bir rol oynuyor. Doom: The Dark Ages ile hayranlar, Mayıs ayının tadını çıkarmak için potansiyel olarak yeni bir favori metal albüm vaat ederek eski ve yeni heyecan verici bir karışımını dört gözle bekleyebilirler.