Jak walka walka Dooma ewoluuje obok nowoczesnej muzyki metalowej

Doom zawsze miał głębokie połączenie z metalową muzyką, co staje się widoczne od momentu, gdy usłyszysz jej kultowe ścieżki dźwiękowe lub dostrzegasz trwałe demoniczne obrazy. Zwyczajowy pokaz płomieni, czaszek i diabelskich stworzeń serii odzwierciedla estetykę, którą można znaleźć na scenie Iron Maiden, przeszłości lub teraźniejszości. Ta więź z cięższą stroną muzyki ewoluowała wraz z rozgrywką Dooma, oba wielokrotnie odkrywając się na nowo na 30-letnią historię franczyzy. Ze swojego thrash metalu, Doom zagłębił się w różne podgatunki, których kulminacją współczesne wpływy metalcore słyszane w Doom: The Dark Ages.

W 1993 r. Oryginalna ścieżka dźwiękowa Doom wyciągnęła mocno z dużych metalowych zespołów z późnych lat 80. i wczesnych lat 90. Współtwórca John Romero otwarcie potwierdził wpływ zespołów takich jak Pantera i Alice w łańcuchach, widocznych w utworach takich jak „Untitled” z poziomu E3M1: Hell Keep, który zawiera riff uderzająco podobny do „Usta War”. Szerszy wynik zagłady naśladuje podgatunek Thrash, odzwierciedlając dźwięki Metalliki i wąglika, napędzając graczy przez korytarze Marsa z pilnością i prędkością thrash metalową piosenkę. Ponadczasowa ścieżka dźwiękowa kompozytora Bobby Prince doskonale uzupełnia niezapomnianą strzelaninę gry.

DOOM: The Dark Ages - Gamepalay zrzutu ekranu

6 zdjęć

Przez ponad dekadę Doom nadal zharmonizował swoją szybką rozgrywkę z wynikiem niszczenia. Jednak Doom 3 z 2004 r. Oznaczało zmianę w kierunku eksperymentalnego przetrwania horroru, wprowadzając wolniejsze, bardziej celowe tempo, które wymagało nowego dźwięku. Główny temat Doom 3, przypominający „Materalus” Tool, był początkowo przeznaczony przez Trent Reznor, ale to Chris Vrenna i Clint Walsh ostatecznie opracowali swój wynik. Złożone, nieokreślone pejzaże dźwiękowe narzędzia ich roboczy, doskonale pasująca do niesamowitej atmosfery gry.

Pomimo komercyjnego sukcesu Doom 3, jego elementy przetrwania wyróżniają go od tradycyjnej szybkiej akcji serii. Był to okres transformacji gier FPS, a tytuły takie jak Call of Duty i Halo przekształcają gatunek. Podobnie metalowa muzyka poruszała się po własnych zmianach, wraz z wzrostem i upadkiem Nu-Metal. Ścieżka dźwiękowa Doom 3, choć nie tak kultowa jak „Materalus” Tool, była odpowiednim eksperymentem, który uzupełnił jego niepokojący ton.

Po długiej przerwie i projekcie złomowanego zagłady 4 Doom powrócił triumfalnie w 2016 roku. Reżyserzy Marty Stratton i Hugo Martin zrewitali serię ze ścieżką dźwiękową Micka Gordona, która łączyła częstotliwości podziału i biały szum, tworząc wrażenia, które rezonowali z fanami Djent i Provessive Metal. Wynik DOOM 2016, często uważany za jeden z najlepszych w grach, wyznaczył wysoki pasek, który wydawał się prawie niemożliwy do przekroczenia.

Doom Eternal w 2020 r. Kontynuował to dziedzictwo, choć jego rozwój był pełen wyzwań. Pomimo pewnych kontrowersji dotyczących produkcji ścieżki dźwiękowej, wpływ Gordona jest widoczny, a muzyka opiera się dalej w gatunku metalcore, który zdominował pod koniec lat 2010 i na początku 2020 roku. Ścieżka dźwiękowa odzwierciedla ewolucję rozgrywki, zawierającą elementy platformowe i zagadkowe wraz z intensywną walką, czerpiąc inspirację od zespołów takich jak Bring Me the Horizon i Architekci.

Doom 2016 pozostaje moim ulubionym, podobnie jak moje preferencje dla surowca, mniej wyrafinowanego pracy zespołów metalcore z tamtej epoki. „Wszyscy nasi bogowie architektów nas porzucili” z tego samego roku wyróżniają się jako ulubiony, echem przełomowego ponownego ponownego ponownego ponownego ponownego ponownego powstania Doom 2016. Doom Eternal, choć doskonały, nie do końca rejestruje dla mnie tę samą surową intensywność, choć wielu fanów utrzymuje ją bardziej.

Teraz Doom: The Dark Ages obiecuje świeże spojrzenie na serię, jak pokazano w Direct Developer Xbox. Wolniejsze tempo gry i nowa mechanika walki, w tym tarcza podobna do Captain America i masywne mechs, sugerują potrzebę ścieżki dźwiękowej, która może pasować do jej intensywności i wszechstronności. Wczesne fragmenty wskazują, że kompozytorzy kończące ruch wyciągają zarówno z przeszłych, jak i obecnych metalowych wpływów, łączące ciężkie rozkłady pasm takich jak powalone z energią oryginalnej zagłady.

Innowacje w rozgrywce Dark Ages, takie jak jazda mitologicznymi stworzeniami i pilotowanie gigantycznych mechów, odzwierciedlają szersze trendy we współczesnej muzyce metalowej, w których kwitną eksperymenty z elementami elektronicznymi, hip-hopowymi i hiperpopowymi. Ta ewolucja odzwierciedla emocje związane z zagładą, w których strzelaninę pozostaje najważniejsza, ale ścieżka dźwiękowa odgrywa kluczową rolę w zwiększaniu doświadczenia. Dzięki Doom: The Dark Ages fani mogą spodziewać się ekscytującej mieszanki starego i nowego, obiecującego potencjalnie nowego ulubionego metalowego albumu, który można cieszyć w maju.