Assassin's Creed 2 ve 3, dizinin şimdiye kadar gördüğü en iyi yazmaya neden oldu?

Tüm *Assassin's Creed *serisinin en unutulmaz anlarından biri *Assassin's Creed III *'de erken ortaya çıkıyor. Yeni dünya suikastçılarını (ya da biz düşündüğümüz) toplayan Haytham Kenway, Ezio Auditore'u anımsatan karizmayı somutlaştırıyor. Yerli Amerikalıları kurtarıyor, İngiliz redcoats ile savaşıyor - gerçek bir kahraman, ya da öyle görünüyor. Sadece Tapınak ifadesini "Anlama Babası bize rehberlik etsin" ifadesini şok edici gerçeği açıklıyor: Tapınakçıları takip ediyoruz.

Bu ustaca kurulum * Assassin's Creed'in * kullanılmayan potansiyelini örneklendirir. İlk oyun zorlayıcı bir konsepti tanıttı - hedefleri öğrendi, öğrenme ve ortadan kaldırdı - Altaïr ve kurbanlarının derinlikleri olmadığı ile anlatısal olarak kısa bir şekilde düştü. * Assassin's Creed II* İkonik Ezio'yu tanıtarak iyileşti, ancak düşmanları az gelişmiş kaldı, Cesare Borgia* Kardeşlik* 'de en iyi örnek oldu. *Amerikan Devrimi sırasında belirlenen Assassin Creed III*nihayet pariteye ulaştı, hem avcı hem de avlandı. Bu, o zamandan beri nadiren eşleşen bir oyun dengesi ve hikaye dengesi elde ederek kesintisiz bir anlatı akışı yarattı.

Mevcut RPG döneminin olumlu alımına rağmen, yaygın anlaşma * Assassin's Creed * franchise'ında bir düşüşe işaret ediyor. Sebepler tartışıldı. Bazıları giderek daha fazla fantastik bina (Anubis, Fenrir), diğerleri romantizm seçeneklerini veya tartışmalı olarak * Assassin's Creed: Shadow'un * gerçek dünya Yasuke kullanımı. Bununla birlikte, düşüşün, serilerin yayılan açık dünyalarda kaybedilen karakter odaklı hikaye anlatımından vazgeçmesinden kaynaklandığını iddia ediyorum.

Zamanla, * Assassin's Creed * RPG ve Canlı Hizmet Elemanları dahil etti: diyalog ağaçları, XP sistemleri, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme. Yine de, daha büyük taksitler sadece çok sayıda getirme görevi nedeniyle değil, aynı zamanda hikaye anlatımlarında da boş hissediyor. *Assassin's Creed Odyssey * *Assassin's Creed II *'den daha fazla içeriğe sahipken, çok az gelişmiş ve ahşap hissediyor. Daldırmayı geliştirmeyi amaçlayan genişletilmiş diyalog seçimleri genellikle tam tersi etkiye sahiptir. Birden fazla senaryoyu barındıran uzun komut dosyaları, daha sınırlı etkileşimlere sahip önceki oyunların cilasından yoksundur. Aksiyon-macera döneminin odaklanmış senaryoları, kişilikte oyuncu güdümlü değişimler talep eden bir yapı tarafından desteklenmemiş keskin bir şekilde tanımlanmış karakterlere izin verdi.

Bu, oyunların en iyi yazılarından bazılarını içeren Xbox 360/PS3 döneminin aksine, karakterlerin yapaylığını ortaya çıkararak daldırmayı kırıyor. Ezio'nun meydan okumasından "Beni ya da başka birini takip etmeyin!" Hayham'ın trajikomik ölüm sahnesine:

“Yanağını okşamak ve yanlış olduğumu söylemek niyetim olduğunu düşünmeyin. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Anladığınızdan eminim. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim.”

Yazı ayrıca suikastçıların/Tapınakçıların ikileminin sadeleştirilmesinden de muzdaripti. Daha önceki oyunlar ahlaki belirsizliği araştırırken, daha sonraki oyunlar basit bir iyi ve kötü anlatı sunuyor. *Assassin's Creed III *'de, Tapınakçıları yendi Connor'u (ve oyuncuyu) inançlarını sorgulamaya zorladı. William Johnson, Tapınakçıların soykırımı önleyebileceğini öne sürüyor. Thomas Hickey, suikastçının misyonunu gerçekçi değil. Benjamin Kilisesi, İngiliz perspektifini vurgulayarak "hepsi bir perspektif meselesi" olduğunu iddia ediyor. Haytham, Connor'un Washington'a olan inancına meydan okuyor ve despotik bir geleceği tahmin ediyor, Washington'un Connor'un köyünü yakma emirleri ortaya çıktığında doğrulandı.

Oyun, cevaplardan daha fazla soru ile sona erer ve anlatıyı güçlendirir.

"Ezio'nun ailesinin" * Assassin's Creed II'den * kalıcı popülaritesi, karakter odaklı hikaye anlatımının etkisini vurgular. PS3 dönemi, özellikle *Assassin's Creed II *ve *III *, karakter odaklı anlatılara öncelik vermiştir. Mevcut kuşağın dünya inşası ve grafiklerine hayran kalırken, umarım franchise köklerine dönecek ve başlangıçta oyuncuları büyüleyen odaklanmış anlatıları sunacak. Ne yazık ki, açık dünyaların ve canlı hizmet hırslarının yayılmasının egemen olduğu bir pazarda, bu olası görünmüyor.