Masal beklemeyin, bunun yerine masal 2 oynayın

Bu haftanın Xbox podcast'inde derinlere gömüldü, Playground Games'in merakla beklenen masalı hakkında heyecan verici bir haberdi - heyecan verici, ancak tanıdık bir gecikmenin acısıyla dolu. Başlangıçta bu yıl piyasaya sürülecek olan Fable , 2026'da ekranlarımızı süsleyecek.

Gecikmeler nadiren memnuniyetle karşılanmakla birlikte, genellikle cila ve detay taahhüdüne işaret ederler. Umarım, bu ekstra zaman Fabl'ın zengin ayrıntılı dünyasının gerçekten gelişmesine izin verecektir. Ancak bu ekstra yıl mükemmel bir fırsat sunuyor: Fable serisine dalın, özellikle Fable 2 , Lionhead Studios'un benzersiz RPG vizyonunu sergileyen çarpıcı bir giriş.

Bugünün standartlarına göre, * masal 2 * oldukça alışılmadıktır. * Fallout 3 * ve Erken BioWare 3D başlıkları da dahil olmak üzere 2008 çağdaşlarıyla karşılaştırıldığında, vizyonu tekildir. Doğrusal bir ana hikaye ve isteğe bağlı yan görevlere sahip geleneksel bir kampanya yapısı sunarken, RPG sistemleri ferahlatıcı bir şekilde akıcı hale getirilir. Bu ulaşılabilirlik, karmaşık RPG mekaniği tarafından korkutulanlar için mükemmel hale getirir.

Sadece altı beceri sağlık, gücü ve hızı yönetir. Silah hasarı, zırh veya aksesuarlar için karşılaştırılabilir istatistikler olmadan dikkate alınması gereken tek stat. Savaş, sık sık, yaratıcı büyüleyici (keyifli "kaos" büyüsü dahil) ile geliştirilmiş basit bir swashbucklingdir. Ölüm bile affedicidir, bu da sadece küçük bir XP cezasına neden olur.

Fable 2 , türe yeni olanlar için RPG'dir. 2008'de Oblivion'un geniş dünyası yeni gelenler için ezici hissedebilirdi. Ancak Fable 2'nin albion, yönetilebilir, birbirine bağlı haritalar sundu. Oyuncular, gizli hazineleri, mağaraları ve zorlu iblis kapılarını ortaya çıkaran sadık bir köpek arkadaşının yardımıyla bu alanları özgürce geçiyorlar. Bu, gerçek büyüklüğünün ötesinde bir ölçek duygusu yaratır. Albion'un coğrafyası biraz kısıtlayıcı, oyuncuları doğrusal yollar boyunca yönlendiriyor, ancak bu geleneksel anlamda kaybolmak için tasarlanmış bir dünya değil.

Albion, BioWare'in Infinity Engine Games veya Bethesda'nın Morrowind'in geniş dünyalarına kıyasla pales. Bununla birlikte, bunu modern veya hatta çağdaş RPG standartlarıyla değerlendirmek haksızdır. Masal 2 hareketli, yaşayan bir dünyaya öncelik verir. Sims'e benzediğini düşünün - toplumun dikkate değer bir simülasyonu.

Albion karmaşık, organik bir mekanizma gibi çalışır. Vatandaşlar uyandıkça günlük rutinler açılır, dükkanlar açılır ve gün ilerler. Sims gibi, her vatandaş rol, tercihler ve sevmedikler tarafından şekillendirilmiş bir iç hayata sahiptir. Bir dizi hareket, etkileşime izin verir - NPC'leri büyüleyici veya antagonize eder. Reaktif NPC'ler ve yaşayan şehirler kavramı yeni bir şey değildir, ancak Fable 2 bunu olağanüstü bir özgünlükle başarır.

Oyuncu büyük maceralara yönelik bir kahraman olsa da, Fable 2 topluluğuna tamamen entegre edildiğinde parlıyor. Binalar satın alınabilir, oyuncuların ev sahibi olmalarına veya evlerini kişiselleştirmelerine izin verir. Romantik arayışlar mümkündür, bu da evliliğe ve hatta ebeveynliğe yol açar. Bireysel olarak yapay olan bu unsurlar, toplu olarak gerçek bir yaşam duygusu yaratır.

İyi yürütülen bir osuruk, pub patronlarının kahkahalarla inliyor olabilir. Birkaç RPG bunu çoğalttı. Baldur'un Gate 3 bile karşılaştırılabilir organik romantizm ve emlak piyasası mekaniğinden yoksundur. Bununla birlikte, Red Dead Redemption 2, daha cilalı olsa da benzer bir yaklaşım sunar. Rockstar'ın Old West'i rekreasyonu, oyuncu eylemlerine inandırıcı tepki veren duyarlı NPC'lere sahiptir. Etkileşim sistemi, Fable 2'nin jestlerinin rafine bir versiyonu gibi hissediyor, NPC ilişkilerini etkiliyor ve potansiyel olarak gelecekteki ödülleri sağlıyor. Playground'un Fable özgünlük hedefleri varsa, Red Dead Redemption 2'nin yaşam dünyası, şimdiki masa üstü esintili RPG'ler değil, bir ölçüt olarak hizmet etmelidir.

Oyun alanı oyunları da birkaç temel unsuru korumalıdır. Sınıf sisteminin hicivini de içeren Fable'ın İngiliz mizahı çok önemlidir. Hogwarts'ın öğretim personeline benzer unutulmaz bir karakter kadrosu da önemlidir (bir şey oyun alanı Richard Ayoade ve Matt King ile başarmış gibi görünüyor). En önemlisi, Lionhead'in iyi ve kötülük yaklaşımı korunmalıdır.

Lionhead'in kurucusu Peter Molyneux, iyi ve kötülüklere hayranlık duyuyor. Bu Black & White'ın merkezindeydi ve kariyerinde bir tema olmaya devam ediyor. Bununla birlikte, Lionhead'in yaklaşımı Witcher veya Bioware'in en iyi eserlerindeki nüanslı seçimlerden farklıdır. Fable 2 keskin seçenekler sunar: melek veya şeytani. Bu komedi aşırılıkçılığı çalışır; İlk görevler ikili seçimler sunar ve daha sonra bir hayaletin isteği işkence veya evlilik arasında bir kararı gerektirir.

Modern RPG'ler, insan davranışını araştıran karmaşık seçimlerle oyuncu ifadesine öncelik verir. Ahlaki ikilemler çok yönlüdür, ancak masal ikili doğasında gelişir. Kahramanlığın ve kötü adamların aşırılıklarını kucaklar. İlk oyun oyuncu seçeneklerine dayalı görsel değişiklikler içeriyordu, ancak Fable 2 bunu mükemmelleştirdi. Görevler iyi veya kötü yollara dallanır, itibar ve hizalamayı şekillendirir. Ahlaki sonuçlar, orta zemine odaklanmaları nedeniyle genellikle ezici hisseder, ancak Fable 2'nin aşırı uçlarını kucaklamak gerçekten kötü oyunlara izin verir.

Oyun alan oyunlarının bu özü yakalayıp yakalamayacağı görülmeye devam ediyor. Son oyun görüntüleri, daha büyük özgürlük ve yoğun, yaşayan bir şehre işaret eden önceki * masal * oyunlardan daha ayrıntılı bir dünya sergiledi. Bu, * masal 2 * benzersiz kılan Sims benzeri toplumsal simülasyona bir taahhüt olduğunu düşündürmektedir.

Ancak, bu vizyon hala bir yıl uzaklıktadır. Bu arada, Fable 2'yi yeniden ziyaret etmek (veya keşfetmek) şiddetle tavsiye edilir. Cazibesi ve benzersiz nitelikleri, tuhaflıklarını koruyan oyun alanı oyunlarının önemini vurgular. Bir Witcher veya Baldur'un kapı klonu Fable'ın ruhuna doğru olmazdı. Masal olmak için masal , siğiller ve hepsine ihtiyacımız var.