Yoko Taro Goils Ico als revolutionair videogame meesterwerk

Yoko Taro, de visionair achter de veelgeprezen titels Nier: Automata en Drakengard, heeft openlijk de diepgaande impact van ICO op het rijk van videogames als artistiek medium besproken. In 2001 gelanceerd voor de PlayStation 2, kreeg ICO snel een toegewijde aanhang vanwege de minimalistische aanpak en het verhaal zonder dialoog.

Taro heeft op het revolutionaire karakter van ICO's kerngameplay -monteur gewezen, waar spelers het personage Yorda begeleiden door eenvoudig haar hand vast te houden. Hij merkte op: "Als ICO je in plaats daarvan een koffer had gedragen, zou het een ongelooflijk frustrerende ervaring zijn geweest." Deze monteur daagde en veranderde de conventionele gameplay -normen van het tijdperk, wat aantoonde dat het leiden van een ander personage een krachtige en innovatieve vorm van interactie zou kunnen zijn.

Tijdens die periode was een succesvol spelontwerp vaak afhankelijk van het handhaven van de betrokkenheid van spelers, zelfs wanneer alle elementen werden vereenvoudigd tot basisblokjes. ICO brak echter uit deze mal door zich te concentreren op emotionele resonantie en thematische diepte in plaats van alleen mechanische innovatie. Taro gelooft dat ICO illustreerde hoe kunst en verhaal hun traditionele rollen konden overstijgen als louter instellingen voor gameplay, in plaats daarvan essentiële elementen van de game -ervaring te worden.

Label ICO als "Epoch Making", crediteert Taro het met het wijzigen van de loop van de game-ontwikkeling. Hij looft het spel voor het laten zien dat videogames diepe betekenis kunnen overbrengen door subtiele interacties en sfeervolle ontwerp.

Naast ICO noemde Taro ook twee andere spellen die hem en de industrie aanzienlijk beïnvloedden: Undertale door Toby Fox en Limbo door PlayDead. Hij betoogt dat deze titels de horizon hebben uitgebreid van wat interactieve media kunnen uitdrukken, waaruit blijkt dat videogames diepgaande emotionele en intellectuele ervaringen kunnen oproepen.

Voor enthousiastelingen van de creaties van Yoko Taro, biedt het begrijpen van zijn bewondering voor deze spellen waardevol inzicht in de inspiraties achter zijn eigen werk. Het benadrukt ook de continue evolutie van videogames als een dynamische en invloedrijke kunstvorm.