พวกเขาไม่ได้ทำ ‘em เหมือน David Lynch อีกต่อไป

งานชิ้นนี้สำรวจมรดกที่ยั่งยืนของ David Lynch ผู้สร้างภาพยนตร์ที่มีสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งอธิบายว่า "Lynchian" ยังคงมีอิทธิพลต่อภาพยนตร์ร่วมสมัย บทความเริ่มต้นด้วยการอ้างอิงฉากสำคัญจาก Twin Peaks เน้นความสามารถของ Lynch ในการพรรณนาถึงโลกีย์ควบคู่ไปกับความไม่มั่นคงซึ่งเป็นจุดเด่นของงานของเขา

ผู้เขียนระบุว่า "Lynchian" ก้าวข้ามคำอธิบายโวหารแบบง่าย ๆ เช่น "Spielbergian" หรือ "Scorsese-ish" ซึ่งครอบคลุมถึงความรู้สึกที่ไม่สบายใจและมีคุณภาพเหมือนฝัน นี่คือภาพประกอบโดยการเปรียบเทียบบรรยากาศที่แตกต่างของ Eraserhead และ The Elephant Man แสดงช่วงของ Lynch ตั้งแต่การรบกวน Surrealism ไปจนถึงมนุษยนิยมที่เจ็บปวด

การอภิปรายขยายไปถึง Twin Peaks: The Return โดยเน้นการท้าทายของ Lynch เกี่ยวกับความคาดหวังของฮอลลีวูดแบบดั้งเดิมและการสำรวจความเป็นจริงที่ไม่มั่นคงที่ซ่อนอยู่ใต้พื้นผิวของสภาวะปกติ บทความนี้แตกต่างกับประสบการณ์ของเขาที่ทำให้ Dune เน้นถึงความท้าทายที่เขาเผชิญในขณะที่ยังคงรักษาสไตล์การมองเห็นที่โดดเด่นของเขา

จากนั้นผู้เขียนจะตรวจสอบอิทธิพลของงานของ Lynch ต่อผู้สร้างภาพยนตร์ร่วมสมัย พวกเขาอ้างถึงตัวอย่างเช่น Jane Schoenbrun's ฉันเห็น The TV Glow , ภาพยนตร์ของ Yorgos Lanthimos, Robert Eggers ' The Lighthouse และ Ari Aster Midsommar ซึ่งทั้งหมดนี้มีบรรยากาศที่ไม่น่าสนใจและการสำรวจที่แปลกประหลาด อิทธิพลที่เห็นได้ในผลงานของ David Robert Mitchell, Emerald Fennell, Richard Kelly และ Rose Glass พร้อมกับภาพยนตร์ก่อนหน้าของ Denis Villeneuve

บทความสรุปโดยยอมรับว่างานของ Lynch อาจไม่ดึงดูดทุกคน แต่เน้นถึงผลกระทบที่สำคัญของเขาต่อภาพยนตร์ ความสามารถของเขาในการผสมผสานองค์ประกอบที่ดูเหมือนจะแตกต่างกัน - ธรรมดาและพิเศษความสวยงามและพิลึก - สร้างภาษาภาพยนตร์ที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งยังคงเป็นแรงบันดาลใจและทำให้ผู้ชมไม่สงบ ผู้เขียนแสดงออกถึงความปรารถนาที่จะค้นหาองค์ประกอบ "Lynchian" ที่ซ่อนอยู่ใต้พื้นผิวของชีวิตประจำวันและภาพยนตร์