Taiko Dünyasını Keşfetmek: Japon Perküsyonu

Taiko Davullar, Japon vurmalı çalgıların geniş bir ailesini temsil eder. "Taiko" (太鼓) terimi genel olarak Japoncadaki tüm davulları kapsasa da, uluslararası alanda tipik olarak wadaiko (和太鼓, "Japon davulları") olarak bilinen çeşitli Japon davullarını ve kumi-daiko (組) adı verilen topluluk davul çalma stilini ifade eder.太鼓, "davul seti"). Taiko işçiliği, kullanılan tekniklere bağlı olarak hem davul gövdesinin hem de davul kafasının yapımının potansiyel olarak yıllar alması nedeniyle oldukça farklılık göstermektedir.

Taiko'nin kökenleri Japon mitolojisinde gizlidir, ancak tarihi kayıtlar MS 6. yüzyıl gibi erken bir tarihte Kore ve Çin etkisine işaret etmektedir. Bazı Taiko tasarımlar Hindistan'daki enstrümanlara benzerlik gösteriyor. Japonya'nın Kofun dönemine (yine 6. yüzyıla) ait arkeolojik bulgular, bu dönemde Taiko'nin varlığını daha da desteklemektedir. Tarihsel rolleri, iletişim ve askeri sinyalizasyondan teatral eşlik, dini törenler, festivaller ve modern konserlere kadar oldukça çeşitlidir. Ayrıca Taiko, hem Japonya içinde hem de dışında azınlık gruplarına yönelik toplumsal hareketlerde önemli bir rol oynadı.

Farklı davul çalan birden fazla davulcunun yer aldığı topluluk tarzı Kumi-daiko, 1951'de Daihachi Oguchi sayesinde ortaya çıktı ve Kodo gibi gruplar aracılığıyla gelişti. Hachijō-daiko gibi diğer stiller belirli Japon toplulukları içinde gelişmiştir. Kumi-daiko grupları artık Amerika Birleşik Devletleri, Avustralya, Kanada, Avrupa, Tayvan ve Brezilya'da önemli bir varlık göstererek küresel çapta performans sergiliyor. Bir Taiko performansı, karmaşık ritimler, müzik formları, sopa teknikleri, geleneksel kostümler ve belirli bir dizi enstrüman dahil olmak üzere birçok unsuru kapsar. Performanslar tipik olarak çeşitli fıçı şeklindeki nagadō-daiko ve daha küçük shime-daiko'yu içerir. Pek çok grup, ses manzarasını zenginleştirmek için vokalleri, yaylı çalgıları ve nefesli çalgıları bir araya getirir.