สำรวจโลกของ Taiko: เครื่องเพอร์คัชชันแบบญี่ปุ่น

Taiko กลองเป็นตัวแทนของตระกูลเครื่องเพอร์คัชชันของญี่ปุ่นที่หลากหลาย แม้ว่าคำว่า "Taiko" (太鼓) จะหมายความถึงกลองทั้งหมดในภาษาญี่ปุ่น แต่ในระดับสากลจะหมายถึงกลองญี่ปุ่นต่างๆ ที่รู้จักกันในชื่อ วะไดโกะ (和太鼓, "กลองญี่ปุ่น") และรูปแบบการตีกลองทั้งชุดที่เรียกว่า คุมิ-ไดโกะ (組)太鼓 "ชุดกลอง") ฝีมือของ Taiko แตกต่างกันมาก โดยการสร้างทั้งตัวกลองและหัวกลองอาจใช้เวลานานหลายปี ขึ้นอยู่กับเทคนิคที่ใช้

Taiko ต้นกำเนิดของมันถูกปกคลุมอยู่ในเทพนิยายญี่ปุ่น แต่บันทึกทางประวัติศาสตร์ชี้ไปที่อิทธิพลของเกาหลีและจีนตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 6 ส.ศ. การออกแบบบาง Taiko มีความคล้ายคลึงกับเครื่องดนตรีจากอินเดีย การค้นพบทางโบราณคดีจากยุคโคฟุนของญี่ปุ่น (เช่นศตวรรษที่ 6) ยังสนับสนุนการมีอยู่ของ Taiko ในยุคนี้อีกด้วย บทบาททางประวัติศาสตร์ของพวกเขามีความหลากหลายอย่างน่าทึ่ง ตั้งแต่การสื่อสารและการส่งสัญญาณทางทหารไปจนถึงการแสดงละคร พิธีทางศาสนา งานเทศกาล และคอนเสิร์ตสมัยใหม่ นอกจากนี้ Taiko ยังมีบทบาทสำคัญในการเคลื่อนไหวทางสังคมสำหรับชนกลุ่มน้อยทั้งในและนอกประเทศญี่ปุ่น

คุมิไดโกะ รูปแบบวงดนตรีที่มีมือกลองหลายคนเล่นกลองที่แตกต่างกัน เกิดขึ้นในปี 1951 ต้องขอบคุณไดฮาจิ โอกุจิ และเจริญรุ่งเรืองผ่านกลุ่มเช่นโคโดะ รูปแบบอื่นๆ เช่น ฮาจิโจ-ไดโกะ ได้รับการพัฒนาขึ้นภายในชุมชนชาวญี่ปุ่นโดยเฉพาะ ขณะนี้กลุ่ม Kumi-daiko ดำเนินการทั่วโลก โดยมีการดำเนินงานที่สำคัญในสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย แคนาดา ยุโรป ไต้หวัน และบราซิล การแสดง Taiko ครอบคลุมองค์ประกอบหลายอย่าง รวมถึงจังหวะที่ซับซ้อน รูปแบบดนตรี เทคนิคการใช้ไม้ เครื่องแต่งกายแบบดั้งเดิม และเครื่องดนตรีเฉพาะประเภท โดยทั่วไปแล้ว การแสดงจะมีนางาโด-ไดโกะที่มีรูปทรงถังต่างๆ และชิเมะ-ไดโกะที่มีขนาดเล็กกว่า หลายกลุ่มรวมเสียงร้อง เครื่องสาย และเครื่องเป่าลมไม้เพื่อเพิ่มภูมิทัศน์เสียง